Leczenie wodą

Leczenie wodą

Od najdawniejszych czasów wykorzystywano leczenie
i terapeutyczne właściwości wody.
Znano je w dawnych Indiach, Chinach i Egipcie. Doceniali je też starożytni Grecy i Rzymianie.
Po dziś dzień wiele religii i kultów zachowało w swej obrzędowości praktyki oczyszczania wodą ludzkiego ciała, umysłu i duszy.
Współczesna medycyna, choć nie lekceważy terapeutycznych właściwości wody, wykorzystuje je w stopniu bardziej niż skromnym. Szkockie bicze, podwodne masaże, jacuzzi to stanowczo zbyt mało. W gruncie rzeczy służą one jedynie rehabilitacji.
W nowożytnym wodolecznictwie wielkie zasługi położyli Wincenty Priessnitz, wynalazca prysznica i Sebastian Kneipp, światowej sławy hydroterapeuta. Terapeutyczne recepty tego ostatniego, mimo rozwoju medycyny, pozostają wciąż aktualne i niezastąpione.
Kąpiele, półkąpiele, oblewanie ciała, parówki, prysznice, ciepłe, zimne, zmienne, to prosty i tani arsenał środków leczących, regenerujących i rehabilitujących.
Wielu naturoterapeutów poleca je jako proste, ogólnodostępne i skuteczne.
W swojej praktyce również proponuję je pacjentom. Stanowią doskonałe uzupełnienie leczenia medycznego i terapii energetycznych.


źródło Poradnik Uzdrawiacza

Leki z ula

Zioła i inne rośliny lecznicze można wykorzystywać na różne sposoby.
O skuteczności prowadzonych kuracji decyduje jednak stopień przyswajalności przez organizm substancji czynnych w stosowanym leku naturalnym.
Nowoczesną i skuteczną a zarazem prostą postacią takich leków są miody wymieszane ze sproszkowanymi roślinami leczniczymi. Tak się składa że dobroczynne związki zgromadzone w różnych odmianach miodu potrafią spotęgować działanie lecznicze zastosowanych w nich surowcach roślinnych.

Warzywa, które leczą

Jednym z fenomenów przyrody jest bez wątpienia umiejętność samoleczenia. Od niepamiętnych czasów przyroda uczy nas, jak ratować życie, a nawet je przedłużać. Posługując się instynktem, doświadczeniem minionych pokoleń i wreszcie rozumem, człowiek korzystał z tego, co wokół rosło, kwitło i dojrzewało. Rozwijająca się cywilizacja, ze swymi wynalazkami w dziedzinie medycyny, chemii i farmakologii, zepchnęła jednak na pewien czas tok naturalnego leczenia na margines. Na szczęście nie trwało to zbyt długo. Dziś powrót do natury ze wzmożoną siłą przywrócił do łask homeopatię, ziołolecznictwo, hydroterapię i wiele innych naturalnych sposobów leczenia.

Jabłka - samo zdrowie

Dla zdrowia
Spośród wszystkich witamin obecnych w jabłkach, najważniejsza jest witamina C, która wzmacnia układ odpornościowy. Najbogatsze w tę witaminę są owoce dojrzałe, rosnące po nasłonecznionej stronie drzewa. Im kwaśniejsza odmiana jabłek, tym więcej w nich witaminy C. Gromadzi się ona pod skórką, dlatego najlepiej jeść, gotować i piec owoce nieobrane. Najwięcej tej witaminy znajdziemy w owocach surowych. A im dłużej będziemy je poddawać obróbce termicznej, tym większe będą jej straty. Co ciekawe, małe jabłka zawierają znacznie więcej witaminy C niż duże okazy.

Awokado nie tylko w kuchni

Awokado

• obniża poziom cholesterolu 
• działa korzystnie na ściany naczyń 
• działa hamująco na wzrost komórek rakowych 
• rozszerza naczynia krwionośne

Awokado

Indianie uprawiali je od wieków, uważali za afrodyzjak. Liście i korę awokado stosowano w leczeniu gorączki i dolegliwości kobiecych. Do Europy sprowadzili je Hiszpanie w 1653 roku.

niecodziennik: Wino aloesowe

niecodziennik: Wino aloesowe

Jesienią - jeżówka na zdrowie

Jesienią, wiosną  zaczynają się przeziębienia, grypy. Myślę więc, że warto wypróbować kilka sposobów na uodpornienie.

Jeżówka

Przeziębienie i grypa: potrzebna jest duża dawka do 200 mg 5x dziennie.
Inne infekcje: zalecana dawka to 200 mg 3-4x dziennie.

 

Wino aloesowe

Wino aloesowe

Najpopularniejszym sposobem kuracji aloesem jest tzw. wino aloesowe. Słynny zielarz, profesor Jan Muszyński uważał, że najskuteczniejszym rodzajem aloesu do leczenia jest aloes stuletnik (Arboretes-cens).  Podał też przepis, który znajduje zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń. Roślina, którą zamierzamy użyć do leczenia musi spełniać kilka warunków. Powinna być co najmniej trzyletnia, ale nie starsza, niż pięcioletnia. Aloesu nie możemy przed użyciem podlewać przez 10 - 15 dni. 

Bez czarny

Bez czarny posiada właściwości przeciwzapalne dzięki obecności kwasu ursolowego. Korzyści ze stosowania bzu czarnego odnoszą się przede wszystkim do układu oddechowego. Bez czarny jest także stosowany w leczeniu alergii, np. kataru siennego. Wzmaga pocenie się, dzięki czemu organizm wydala toksyny. Poprzez pocenie się obniżana jest gorączka. Kwiaty bzu czarnego łagodzą bóle ucha, które są związane z nadmiernym śluzem. Poza tym, bez czarny działa korzystnie na układ moczowy, dzięki swoim właściwościom moczopędnym.

Dalej o ziołach

Pora zbiorów tej roślinki, może więc warto przypomnieć, że to bardzo skuteczny lek. 

Dziki bez czarny

Bez czarny występuje pospolicie w całym kraju, rośnie w zaroślach na skrajach lasu.
Surowcem zielarskim jest kwiat i owoc. Kwiaty zbiera się delikatnie najlepiej rano gdy się jeszcze nie całkowicie rozwinęły. Owoce-ścina się całe baldachimy, dojrzałe.
Kwiaty: cholina, rutyna, kwasy organiczne, olejek lotne, związki fenolowe, sole mineralne.
Owoce: antocyjany, kwasy organiczne, karotenoidy, garbniki, witaminy z grupy B, witaminę C.

Co nieco o ziołach

Mieszanki ziołowe składają się z kilku zmieszanych w odpowiednich proporcjach, surowców roślinnych dobranych tak, by substancje czynne wchodzące w skład mieszanki nawzajem się uzupełniały i wzmacniały oczekiwane działanie lecznicze. Ta możliwość wspólnego działania licznych składników często stanowi o wyższości tradycyjnych preparatów galenowych nad czystymi substancjami wyizolowanymi z roślin.
Nie obserwuje się w tych przypadkach szkodliwych działań ubocznych, jakie często towarzyszą stosowaniu substancji leczniczych.
Przemysł zielarski produkuje kilkanaście gotowych mieszanek ziołowych.